La bohème

دراز کشیدم رو تخت و پاهام آویزون بود 

داشتم بهش گوش میدادم و به سقف اتاقم نگاه میکردم 

حس کردم یه عالمه اکلیل زرد از اون بالا ریخت رو صورتم 

مثه نوجونیام 

اون وقتا که روی چسب قطره‌ای می‌چسبوندمشون و انگشتمو میکشیدم روشون تا یه ترکیب براق زرد رنگ درست شه 

مثه اون وقتا که از رو کاغذ اضافیاشو فوت میکردم و پخش میشد رو میزم 

وقتی که اون لوله‌ی پر از اکلیل رو برعکس میکردم و از نزدیک نیگا میکردم چجوری آروم دونه دونه‌های سبکش میوفتن

ورق کاغذو برمیداشتمو صندلی رو میکشدم عقب 

الان همه چی داره یادم میاد 

خیلی یهویی 

بلند شدمو رفتم 

نمیدونم دیگه چی شد 

نوتلا

سه صبح تو پیاده‌روی اون شهر قدم زدم تنها و دونه، دونه، آدمایی رو دیدم که توقع داشتم چهره‌شون رو به یاد داشته باشم اما خب فراموش کردم و بعد از صبحانه ترک میخوردم و این یه تکه از اون ماجرای کوچیک بود :)

.

امروز عکس شیش سال پیشمو مامان نشونم داد 

دایی فرستاده بود :) 

.

امروز من ناهار درست کردم 

با سالاد شیرازی 

عصر هم شیک خوردیم- دوباره من زحمتشو کشیدم :) 

تمرین هم کردم امروز- چندتا طرح هم دیدم 

آبرنگامم هنوز سالمن :) 

فقط امیدوارم شنبه دیگه به دستم برسه- 

باید خودم تمرین کنم... 

.

دلم میخواد باهم حرف بزنیم 

یعنی دلم میخواد باهاتون دوست شم :)

؛ نگفتم اینو که واقعا از رمان خوندن هم خسته شدم دیگه 

در پی سبکی دگرم-

سهم رنجامون

چجوریه که آدمای بد ذات درد کمتری میکشن؟ یا اصلا دردی نمیکشن؟ 

بااین حال خودشونو خوب میدونن ! 

هان؟ 

برای من خجالت آوره

بعدن به این فکر کردم که چقدر زشته آدما یا حتی اصن خوده من؛ همونی بشیم که از همه بهتره برای بقیه اما خود واقعیمون یه شکل کج و زشت باشه ازونا که به رومون بیارن هم باورمون نمیشه این ماییم.. 

برای یکی مهربونی 

پیش یکی سرت تو کتابه 

با یکی درونگرایی 

بااون برونگرایی 

و...

تو دوست نداری اینکارو باهات بکنن اما خودت اینکارو انجام میدی و یه جوری توجیهش میکنی 

پس من امروز یکم ناراحتم بابت چیزی که برای فهمش باید اول حسش کنی:)