تفاوت

من ازینجا همش دارم می‌رم، هی می‌رم اما وقتی دوباره بخوام برم؛ برنمی‌گردم. 

برگشتن برای من به جایی هست که متعلق به توعه. رفتن... من می‌رم چون جایی برای من نیست جز چیزهایی که پخش هستن مابین و من اصرار دارم که تعلق خودمو بهشون اثبات کنم تا نکنه جایی رو برای رفتن هم از دست بدم. 

نمی‌دونم تا کی قراره فقط برم.‌

رونده؟ 

نمی‌دونم. 

احساس من مشترکه با بقیه احتمالا اما نحوه برخوردمون متفاوته. 

من می‌خوام گریه نکنم، قوی بمونم، اشک نریزم، توی جمع تو خودم فرو نرم، بخندم حتی دروغی، یه کاری کنم... یه کاری کنم‌ که جایی رو برای رفتن‌هام از دست ندم حداقل...