آدمای امید دار

دلم درد داره

تو تنهایی 

پیچیدم تو خودم 

تو این اتاق

آخ دلم 

دلکم

نازگلکم

دلبرکم

امید دار بودن تو زندگی .... 

دختر تو بودن 

بنده‌ی تو که قابل ستایشی 

دلم درد داره 

گریه‌م میاد 

خیلی زود بغض می‌کنم من 

برای خودم برای تو برای هرکی که دلش صافه 

دل من...

خیلی وقته حس میکنم چیزی درست نمیشه 

از بس که ندیدم عزیزم

از بس که همش یه حکمتی بود توش 

نگو نه که دلم میشکنه بدتر

تقصیر من بود؟

خیلی بغضم 

من خوده خودشم

قدم برمیدار 

میپرسم من چجوری دووم آوردم؟ 

رو هر زخمم، چن تا چسب زخم میخوام از جنس خودت

انقدر عمیقن که لایه های پوستمو رد کردن، رسیدن به استخون

من همش باید تشخیص می‌دادم که الان شل کردن درسته یا سخت گرفتن؟

خواستم از خودم محافظت کنم واقعا

چیزی فراتر از این نبوده علت اشتباهام

داشتم برای بقا می‌جنگیدم و الان... الان "رونده"

نه تو صلحم 

نه تو میدون جنگم 

من ازینجا به بعدددووم میارم؟ 

من بخاطرت دووم میارم

اشکم-