دوری ها و دلتنگی هایی که می ارزه
ازینکه من به خانوادهم باید یهچیزایی رو یادآوری کنم یا یاد بدم، اصلا حس خوبی نمیگیرم. از مقاومتشون هم که بدتر...!
بخاطر همون یه دونه آدمی که دوستمون داره
بخاطر بچمون
خانوادهمون
ما عزیزیم و عزیزی داریم
واقعا درسته که آدمی که خودشو دوس نداره، بقیه رو هم نمیتونه دوس داشته باشه
دیگه واقعا هیچی نگفتم
خودمو از مسائل خانوادگی یه جورایی تا حد زیادی کنار کشیدیم
من واقعا روانشناس نیستم
ای کاش خانواده م میدونستن بابت مسائلی که راحت حل میشه، خودشونو دیگرانو اذیت نباید بکنن
و من
منم اینجام.منم واقعا اذیت میشم
و میدونید
وقتی به بعضیا میگی این یه جا، من اذیت میشم ازت یا شدم، درستش نمیکنهها.. فقط یه حالت تدافعی میگیره که احساس بازنده بودن میکنه، احساس دوس نداشتهشدن میکنه..
من هیچوقت نمیخوام وتقعا همچین زنی بشم
هیچوقت دلم نمیخواد آدمای نزدیک به من این مدلی باشن
کسایی که آرامش رو از خودشون و عزیزانشون میگیرن
درسته
زندگی کوتاهست
آدمارو باید با تفاوت ها و اشتباهاتشون هم پذیرفت اما این حرف همیشه صادق نیست! تو همه مسائل صادق نیست واقعا!
خستهم واقعا
واقعا میگم