یه نامه

می‌نویسم، می‌سوزونمش. اوم. 

آرزوی برآورده شدن آرزوهای محال

انقدر دلم آزاد و روون نوشتن میخوا..!

یه چیزای کوچولو کافیه که یادم بیاد

مثلا امروز یادم اومد قبلا چیو دوست داشته بودم

رسیدن به چیزایی که ناممکنه

بودن در جایی که نمیتونی باشی

یه جور دیگه بودن

یه جور دیگه زندگی کردن

یکی دیگه بودن

از اون اوله اولش.. و نه برای اینا تلاش کردن

اینا محاله ها

مثلا من دلبسته محالات بودم

دلم نمیخواد تحت تاثیر قرار بگیرم.. واقعا میگم

ز تلخی‌هایِ...

این چیه یهو با شنیدن و دیدن و فکر کردنو باهر نشونه کوچیکوبزرگی دلمو آتیش می‌زنه؟ حسرته؟ تلقینه؟ خواستمه؟ چیه..؟ 

.

.

.

.

.

آقای همسایمون انقدر وحشتناک داد می‌زنه، انقدر بد می‌زنه که یادم رفت چی می‌خواستم بگم.. 

.

سرم درد داره 

 

مناطق امن

همونجاهایی که خود واقعیمم•

که خبر دارد..؟

که خبر دارد..؟