اصفهان.

داشتم به این فکر میکردم که خوشبحاله اونی که شب تو ماشین با یه سرعت نسبتا زیاد و موزیکی که میپیچه تو مغزش، اصفهانه.

من دلم ضعف میره ضعف میره یه بار دیگه برم. پرودگارا... 

جای خالی

اون چیزی که احتمالا جای خالیشو دارم حس میکنم، یه خوشالیه از ته دلیه

چونکه چاوشی گوش دادم

سال بی بهار

هنوزم سیگار میکشی؟ زیاد؟

هوم.. باشه.. 

بهش میگن زندگی عزیزم، زندگی!

با یه عالمه حرف تو سرم، موهامو زیر دوش حمام میبافتم.

میدونی چیه اصن؟ زندگی همینه. بخوای و نرسی. بگذری و تموم شه. فراموش کنی و پاک شه. و شیبی که نزولی شه...

میشه بین همینا هم زنده موند، میشه بین همینا هم خندید... 

گویی در امتداد زندگی ست

 

 

ای بابا ای آقا :)

و این زیبا نیست که من هرچیو بخوام نایاب میشه تو بازار؟ :)